LA LEY DE CROHN.

Mi foto
Nombre:
Lugar: LLaviana, Asturies, Spain

miércoles, septiembre 19, 2007

MUCHO MÁS QUE LA FICCIÓN

En los últimos meses estamos asistiendo diariamente, por no decir a la hora, al desallorro de la investigación del caso de la niña inglesa Maddi McCann, que creo que todo el mundo sabe ya a estes altures desapareció de un apartamento en una zona turística-residencial pa guiris en Portugal. Lo que empezó como un casu de un presuntu secuestro esta empezando a adelantar por la derecha a cualquier pelicula de suspense por enrrevesau que fuese el argumento. Sinceramente como ciudadana normal de esti planeta estes coses producenme un miedo profundu, que un día sin más la vida pueda dar un giro tan dramáticu e inesperau, y no me puedo imaginar el dolor ni la desesperación, y sobre todo la angustia del no saber donde ni como esta esi ser querido que un dia desaparez, creo que esto ye facilmente comprensible pa tod@s, porque creo que ye lo normal, ahora bién lo que vi normal en principiu, unos padres haciendo todo lo que podien pa dar publicidad al casu pa de esa manera movilizar y conseguir ayuda, empieza a pareceme un circo que ni el coliseo en la época de Nerón. Todos los días sin excepción, en radio, tv, y prensa me voy enterando de que si cambiaron de agente de relaciones con los medios ¿comorrrr?, que si ahora el laboratorio que exculpo de la prueba de ADN a un terrorista del IRA ¿requetecomorrrrr?, el abogau de Pinochet..... los Servicios Sociales....el dueñu de Virgin donando pasta, que si ganaron no se cuantos millones de euros, que si el Papa....bueno yo que se porque estoy perdia absolutamente.
Lo cierto que si hay algo que me cuesta o me resulta increible ye que unos padres puedan ser tan enrrevesaos como pa ocultar lo que unes versiones dicen fue un accidente montando esta romeria, yo prefiero creer que realmente ellos no tienen que ver, aunque son coses como les comentaes antes les que me faen dudar, lo que me paez cruel ye acusar a nadie porque tien "expresión de esfinge", "no la vi llorar"...., y ye que no tod@s expresamos los sentimientos de igual manera, y posiblemente el echo de que sean británicos fae que sean más reacios a expresar en público los sentimientos por educación o simplemente porque prefieren llorar en casa o YO QUE SE.
Lo cierto que yo, al igual que creo que casi to quisqui nos encontramos inmersos en esti circo mediáticu global en el que ca día pasa algo que me paez más increible, y que fae que ca vez se hable menos de esi bebe que ye Madeleine y mas de unos padres ca vez mas mediaticos, que lo más probable ye que nunca sepamos la verdá y que dentro un añu nadie fuera de la familia se acuerde de ella, lo real y lo dramático llevolo ella, probe nena.

martes, septiembre 11, 2007

CONAN Y YO. La Ley de Crohn.

Recuerdo que cuando era cria leia les noveles de Conan el Barbaro, resultaben muy entretenies les aventures, con mucha acción y mucha fantasía, y en elles Conan de manera constante clamaba y nombraba al su Dios...., bién, llegaos a esti puntu supongo que tareis pensando que chifle del to, pero direvos que el Dios de Conan llamase Crom, asique pa much@s ya ta explicá esta entradilla y salvando les diferencies de escritura el mi compañeru de viaje desde fae por lo menos 11 años llamase CROHN. Al igual que pasabai a Conan yo también esti verano clamé, lu insulte y sobre to, me acuerdo de el a toes les hores, porque el que fué tos estos años un inquilino más bien poco molestu y bastante tranquilu decidio pasar fae 2 meses a la acción más trepidante, pa el claro.
La enfermedad de Crohn ye una enfermedad cronica inflamatoria que afecta a la parte final del intestino delgado y que evoluciona por brotes, ye una enfermedá autoinmune,osea "como si el ejercito de sustancies que nos protegen frente a les infecciones y tumores diese un golpe de Estado. El mando pierde el control y los soldados disparen tanto al enemigo como a los civiles del propio bando, a los que no reconocen". Siempre se dijo que no hay enfermedaes sino enfermos, pero en esti casu no hay mayor verdá, Crohn ye caprichosu y totalmente imprevisible, un cabrón hablando en plata, pero como soy de les que creen que en esta vida de to se aprende ta claro que de esta experiencia, de esti verano a la sombra seguro que algo sacaré, lo primero a compartir esta nuestra comunidad con el, dejandoi clarinete que la presidenta soy yo, y que pa una convivencia pacífica tendremos que respetanos.
Pero a pesar de la mala experiencia, del disgusto no solo miu por los dos ingresos sino y sobre to por mi padre y la probe Guni, ay mio probe, nunca me encontré sola pa na, siempre tuve acompañá, no solo por la porrá de visites, los mensajes, les llamaes.....también reafirme la confianza y la seguridá que tenemos el sistema de salud mejor del mundo, salvo algunes excepciones, pero pa eso tenemos Aten. al paciente.....y ya conoceis mi vena Reclameitor...
Por eso amigu Crohn, no te pongas jíbaro y se buenin, que la vida ye más, como diría mi güela que tar comtemplandote a ti, por lo demás aprovecho pa saludavos y agradecevos a toes y tos el cariño, la preocupación y la atención. Chimpum.
PALABRITA QUE PAL PRÓXIMU ARTÍCULO VOY BUSCAR UN TEMA ALEGRE.